ruhumun zindanlarýnda nasýrlý rüya
ellerime sizi uyandýrýr
siz
yalnýzlýðýmý doyuran baþlar
siz gözyaþý çocuðumsunuz
her haykýrýþým sessizliðe cinnet doðururken
aç odalarda yüzümü görmediniz
ki korkular
karanlýk yaðdýran ýþýklar
konuþsam suskunluðumu
acýmýn dinmeyen yarasýndan akar yürekler
siz bimezsiniz dudaðýmdaki uçuklarý
ve uçurumumdaki ölen mavileri
bilmezsiniz bilmeden kaç kuþu yaraladýðýmý
her çocuðun gözünde aydýnlýk aradýðýmý
ahh dilleri kelimeleri bulsa da anlatabilse
camdan süzülen bakýþlarýmý
siz uzaktýnýz
ve uzaðýn aðzýna
kalbimi dayamadýnýz
sürü sürü sýrlar birikti
içimin koyaklarýna
sevaptan daha fazlaydý günahlar
aynanýn yüzünde
bilmediniz
çünkü
ölümün baðrýnda bana körleþtiniz
bu yüzden kýzmayýn
her geliþinize gözlerimin
karardýðýný
yine de
üzülmesin diye uzaklar
kendi gözümü kendimden saklýyorum
yoruluyor ruhum