bütün deliliklerimi sövdüm
yaþadým karabasan geceler
koyu mevsimin içine birikenlerde
içime kazýdýðým ölüm
kendimi kaç kiþiyle sýnadým
kaç ayrý takvimle
topraðým kýrýldý/
oyuncaklarým
gözleri hüzne
benzeyen
kanýmda taþýdým
þehre kefenlenenleri
savruldum önünüzden,ardýnýzdan
rüzgar gibi korkularýnýza sessizliðin
çýðlýk bir gölgenin içinde bulutlar
aynalara yasak yitmiþ aþklar
horlamayýn yalnýzlýðýma
ruhlarýnýzla
avuntu vakitlerde daraldý bedenim
fýrtýnaya tutulan yüreðim döküldü uçurumlardan
sonra daðýlmýþ bütün parçalar
bir...bir...
düþlerim uyandý uykusundan
çarparak maviliklerden
kuþ gibi
avucuma...
nerede dedim yüzleri
dudaklarýma sözleri çivilendi
kayboldu þehir
kayboldu kökler
ateþin dilinde
iþkencesi yýldýzlara asýlý
çoðalan yüzümde
bir Annem kaldý
bir ben
bir de yalýnayak çocukluðum
ayaklarý buza basan
dokunsam düþecek
soðuk bir kýþ gibi
içime kazýdýðým ölüm/e
arkamda martý sürüleri
etime yýðýlýcak
bir ölüm büyüyecek
bir ben karanlýklarda