Salkým söðüt uzanýyor kara bulutlar alnýmýn ortasýna Adýmlarýma dökülen telaþa denk çýðlýklarý düðümleyip Uç uca Suskunluklar çýkarýyorum mýsra kürek Yaþamaklar adýna…
Ah “lekesiz dumanýna” sýðýndýðým sigara Göðsümde vurulan güvercinlere Bir halka haber gönder Bir ülke aðlýyorken gözlerim Uzanýp aðzýmýn ücrasýndan ç/alsýnlar son umudu…
Turuncu mevsimlere deðmeden dil yarasý Kanatlansýn Huda’ya Sonra, Ellerimi deðdirmeden yüzüme Boðazýma týkanan bir ihtilalle Boðulsun sözcüklerim Ellerim sözcülük etsin ünlemlerime/amenna Kýrýk yazýlarý silip gözyaþlarýmla Fikrime kefen biçsin hiçliðim…
Deðil mi ki Çocuklarýn açlýðýyla doyuyor aklým Ve dinamitliyorken öfkemi baþýbozukluk Öyleyse Neden öksüz cümleler sýðdýrýyorum beyaz sayfaya Yüzümde ekimden kalma hüzünle sesimde yara Neden gölgelerini omzuma yüklüyorum Beþiðini sallayan anýlarýn Neden sebep(li)siz gülüyorum Sýfýrlarla çarpýla çarpýla Hasret bakýyorum kýrýk dallara…