Çocuk Düş/me'lerim...

Sen gittin !
Gözlerimden uzaklaþtýn,
Sen düþ/tün..
Uzaklara yakýnlaþtýn,
Bana uzaklaþtýn..

Takvim yapraklarý kimsesizdi,
Þehrimde.
Ve martýlar sessizdi..
Senin gölgende..

Unutuldun!
Þehrimde unuttu herkes yüzünü..
Gölgen bile
Yalnýzlaþtý..

Deniz kokan kuþlar,
Seni öpemezler artýk!
Gölgen bile
Ç/Alýndý…

Seni özlemek!
Bir ölü’yü anmakla eþdeðer..
Ve o kadar deðiþmez gerçek..
Fotoðraflardaki Sen bile flu…

Mutluluk hüznümde gizli..
Düþ’lerimde Düþ/melerimde Eftelya!
Buðulu Yeþil hüzün rengi
Þarkýlarýmýz kan-revan…

Susuz çöllere esen Rüzgar’sýn þimdi!
Ne Deniz’in kaldý ne Mavi’n!
Kuruyan bir Dal’sýn þimdi,
Kendimi astýðým..

Umut’la aramý açansýn!
Ondan çok Sana baðlandýðým..
Kalbimin tam orta yerinde keskin bir aðrý
Çocuk Düþ’lerimin katili..

Gökyüzümün susmaz Yaðmuru!
Ýçimin dinmez Hülya’larý..
Zehirli tasta içeyim Mavi’yi,
Beni yaðmurlara gömün…

Sen gittin !
Küçük kýz büyüdü…
Ama ölmedi..
Çocukluðu ölmedi..


Yedi-Ekim-ÝkiBinOnBir*18:10
Nevin Akbulut

Sosyal Medyada Paylaşın: