SEN HİÇBİR ŞEYİ HAK ETMİYORSUN

Sen hiçbir þeyi hak etmiyorsun!
Oysa ne kadar da sevmiþtim seni,
Büyütürken düþlerimi yasaklý gecelerde,
Ölümden çok seni düþünürdüm.
Delilikti bu, belki de bir çýlgýnlýktý.
Çatýþýrken çýkmaz bir sokakta
Yahut vurulurken
Yine de sen diyebilmek…
Kavgam kadar kutsaldýn yani.
Canýmdan bir parça gibi,
Yüzümü sürdüðüm bayrak gibi,
Ve kana kana içtiðim su gibi…

Ben böyle sevmiþtim seni.
Böylesine içten böylesine tarifsiz…
Böyleyken yýkýlmýþtým sonra.
Düþmüþtü þehir, koparýlmýþtý gençliðim.
Yenilmiþtim hayata, sana yenilmiþtim.

Oysa daha çok vardý yapraklarýn dökülmesine.
Gözlerimden çok uzaktaydý yaðmurlar.
Ve toprak,
Yorgun bedenleri kara baðrýna basan toprak,
Hazýr deðildi beni almaya.
Ama vurulmuþtu bir kere prangalar ayaklarýma.
Gelip konmuþtu yüreðime hain bir saldýrý.
Parçalanmýþtým zamansýz.
Santim santim daðýlmýþtým.

Baþýmý dizlerin diye koyduðum yastýkta,
Duvarlara attýðým her gri çizgide,
Volta attýðým her koridorda,
Ýçtiðim çayýn her yudumunda,
Ve dinlediðim baðrý yanýk her mahkûm türküsünde,
Santim santim daðýlmýþtým.

Bilemezsin bu acýyý sen.
Bilemezsin her yana daðýlýrken ýþýksýz bir hücrede
Ve yapayalnýz,
Göðsünde taþýdýðýn fotoðrafý ellerinle tutuþtururken
Kül oluþunu izlemeyi.
Bilemezsin sýrtýndan vurulmanýn ne demek olduðunu,
Sevgisiz, amaçsýz ve kimsesiz yaþamanýn can alýþýný…
Bilemezsin, yaþamadýn çünkü sen.
Her haliyle yaþatansýn ve acýmayansýn.
Adýný koymuyorum senin, önemli deðil.
Ben biliyorum ya hançer yemiþ yüreðim biliyor ya
Tarih bilmese de olur,
Yazmasa da olur adýný tozlu sayfalarýna.
Ben biliyorum ya yüreðim biliyor ya,
Tarih bilmese de olur.

Ýþte bu yüzden güneþ benim diyorum göremesem de.
Mavi gökyüzü benim dokunamasam da.
Çocuklarýn gözlerindeki umut benim,
Denizler benim, kitaplar benim, aþk benim;
Sokaklar, caddeler, çiçekler…
Güzel olan her þey benim.
Sen hiçbir þeyi hak etmiyorsun.

Bilal DURAN(suskunþair)
Sosyal Medyada Paylaşın: