Sabahý görmem gerekir öyleyse yýkýlsýn karanlýk taþlarla örülü þu gece ve kopsun dilim; ýrmaklarý baðlayýn avuçlarýma kirli ellerimle temizlenmiyor yüzüm.
Fýrtýna artýðý gözlerimi deðil gönlümü görüyorum aynada; bir yanýnda zakkum ormanýnda sürünen dil bir yanýnda kuþku denizi ve yalnýz bir peri parçalanýyor öfkeli dalgalarla lime lime dökülüyor kalbi; cehennemin ölüleri bekleþirken boþ mezarýn etrafýnda teneþirden düþüyor þair, hiç bir su arýtmaz bu çirkin yüreði ateþle yýkayýn közlerle kefenleyin onu!
En acý sözlerle gömün hiç çeknimeden sövün ardýndan bu ölünün, esirgemeyin bedduanýzý örtün mezarýný pis balçýkla hýnçla gönderin son yolculuðuna!
Bakýn, hâlâ göðsünde sinmiþ bir kuþku var; hep gönlü güzel diye gezdi oysa ne kadar çirkinmiþ!
Belki geçerim sýrat köprüsünden eðer bilirsem aþkýn bilmecesini!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.