BİTKİ VE İNSAN

Topraklardan fýþkýran,
Yeþil nebâta bakýn,
Yeni bir hayat gelir,
Kendine kýyas hakkýn...

Bir sancý bir sevinçle,
Çýkarlar gökyüzüne,
Mutluluk renklerinde,
Deðiþen denge bakýn...

Hudut, çizgi tanýmaz,
Bildiði yerde biter,
Böyle olmalý ilim,
Kiþiye örnek takýn...

Sabah akþam durmadan,
Doðaya hayat veren,
Kim gönderdi biliyor,
Sen farzet; nebat akýn!..

Kendine eþ tutma sen,
Doðadaki bitkiyi,
Niye taþýrsýn daha,
Elindeki yetkiyi...

Kadir’im. Gözlemledim,
Budur gerçek doðanlar,
Görevini tam yapar;
Ottan üstün olanlar!.

Kadir Yeter.
07 MAYIS 2003 Çarþamba. TRABZON.

Sosyal Medyada Paylaşın: