“Susmak yalnýzlýðýn ana dilidir” Yaprak döküyor þiirin sokaklarýna…
Kulaðýma türküler söyleyen rüzgâra ölüm sözüm var Belleðimi arýndýrýp çýplak sözlerden Nöbetini tutacaðým gözlerimde ki saðanaðýn Düþmesin tek bir damla eteklerime…
Gün düþmüþ nifak burukluðumun üstüne Hücremde kader’ in sinsi gölgesi… Deðdirmiyor kirpiðimi kaþýma Eyvah!
Cömertçe saçýlsaydý güneþ gökyüzüne Birikmiþ bulut çýðlýklarý buz kaymazdý çocukluðumun yüzünde Kimin çýkmazýnda kalleþçe doluya tutuldum böyle Su-i misal deðilken önyargýlarýmýz Yaþamaklar adýna.
Akþamüstleri midir ölümün tercümaný?
Öyleyse bu sessizlik neden Neden iç çekiþlerini duyuyorum mazinin Neden ölüyorum o vakitlerde?
Ayrýlýk kokuyor keke En sevdiðin beyaz baþlý papatya Hüsran ýsýrdý yapraklarýný Sarý’nýn ücrasýnda beklese de umutlar “sevmiyor” hiç kimseler
/Ana dilim süt diþlerimin arasýnda Yürek burkan cümleler sýralýyor/
Usul usul yanýyorum her adýmla Yörüngesinde durup sýzýnýn Usul usul iç sesim yakarýþta Az önce gözyaþýma tuz ekledi çýðlýðým Yüreðime çöken kekeme replikle tokuþuyor suskular…
Kirli sakallarýný sývazlarken zaman Bütün ezgiler anarþist b/akýyor duyularýma Abece ’siz türküler yutkunuyorum Sazýn tellerinde uyanýyor kederim Eksikliðime vuruyor bir acý mýzrap Nasýlda itiyor beni içimdeki boþluða.…
Ellerimde þaþkýn ve öpülmemiþ dualarýn aðýdý Ellerim kör topal bir bütün acizliðimle Ellerimde tenhalýk uzanmýþ uzaklara Ellerim susturuyor dudaklarýmý, sallýyor beþiðini aklýmýn Ellerimde sudan bahaneleri hasretin /boz bulanýk Ellerim saldýrýyor mýsralarýma Þamar þamar…
Ellerimde pas tutmuþ zaman, gýcýrdýyor anýlar…
“Kim kimin derinliðini görebilir, hem hangi gözle? “
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hazal Karadağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.