hep susmak

sustum
martýlar konuþur diye,
deniz susturur diye içimdeki kalabalýklarý

sustum
bastýrýlmýþ büyük þehirler gibi
hep en iyi yaptýðým þeydi susmak
ben susunca birileri konuþur dedim nasýlsa...
taa okul sýralarýnda baþladý bu alýþkanlýðým
yok belki de daha da ötesinde
bak þimdi hatýrlar gibi oldum
babamda hep sus derdi bize
kulaðýný dayadýðý gibi radyoya...
ajanslar hep idamlýk mahkumlardan bahsederdi
babam kýzardý, küfrederdi saða sola biz korkardýk
Hep derdim, iyi ki annemin eteði var
yoksa kardeþlerimle nasýl saklanabilirdik tek göz bir odada

benden büyük, iki de kardeþim vardý
benden daha cesur
biri Diyarbakýr zindanýndan çýktýðý gibi soluðu daðda aldý
geride sayfalar dolusu isyan býrakarak
sonra, çok sonra bir çatýþmada öldürülecekti
teþhis için adli týptan çýktýðýnda annemi görmeliydiniz
sanýrým bir ölü ancak bu kadar aþaðýlanabilirdi...
bir diðer kardeþim
askerde terhisine üç ay kala öldürüldü
ne garip deðil mi ?
biliyorum, biliyorum ki
hiç kimse benim annem gibi aðýtta yakmamýþtýr bu ülke için
ve hiç kimse benim onu anladýðým kadarda anlamamýþtýr
zaten hiç kimseler, hiç kimseleri hiçbir zaman anlayamadýki

ben hep sustum
babam kýzýnca sustum
idamlar olurken sustum
kardeþlerim ölürken sustum
bugün bile susmaktayým hala
susunca denize akmaktayým ara sýra

ben susunca
birileri hep mezar kazýdý
birileri tabutlarla insan yolladý...
birileri aðlar gibi yaptý
birileri hep aðladý...

ben susunca
kardeþlerim boðazýma yapýþýyor artýk
ben susunca...



Sosyal Medyada Paylaşın: