meyhanenin camý mezarlýða bakýlý dumandan arabalar akýyor caddesinden en çok cýzýrtýsýný seviyorum buranýn herkes yaþýyor sanýyor bu sesle kendini
yine söndürdü aðzýný kül tablasýnda meyhaneci öyle birden oluverdi her þey aniden kaçýþtý son nefes birden söndü plak birden küçük küçük soyundu kadýncýklar evlerinde uzak evlerinde
haykýrýþa geldi içimdeki korsan -sürün mavi taylarý köpük dalgalara, uzun uzun bizim olsun meyve bahçeleri ve deniz kýzlarý kuytu inciri aydýnlansýn gecenin loþ ve narin uzansýn ellerim gök kubbe homurdansýn
korkalým gevrek boynumuza ha yaðdý ha yaðacak yaðmur telaþla koþalým aðýzlarýmýza
elim kýþlýklara davranacak son düþler artýk son akþam rakýsý konarým göçerim yok hoþ tutuyorum karanlýðýmý
ay seriyorum gömleðime aç açýk pencerem yüzüm alabildiðine bahçe sesim alabildiðine örtülü poyraz ufak ufak döküyor ýlýk bir mavilik var þarkýmda
yataklarýnda eski fotoðraflarýn paslanmýþ ayaklarým durduk yere gýcýrdýyor bir kadýn yaðmurdan telaþlý yürüyor yeþil þemsiyesi ile bir top fesleðen sokak baðýrýyorum ardý sýra -uzun bacaklý gök kadýn, nereye böyle güvercin adým? yaðmur kuþlarý konuyor ayak izlerine düþ merhemi sürüyor yazgýsýna hatýralarýn susuyor her þey omzundan yolunmuþ bir fotoðraf konuþuyor belamdan yana
ben sýcaðýný muskalayan kadýnlar dualarýnýz uzun yollarmýþ bir tek tenimdeki diþ izlerinizin yadigar ne kadar benziyorum þu masaya bir bilseniz
K.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
pastav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.