çocukluðunun ayaklarý koynunda, bir yitimin haritasýdýr...
/vazgeçilmelerim bir ölüm etmese de bir ömür eder/
kör kýrlangýçla dost olduðum zamanlardý ben ona maviyi öðrettim o bana yeni bir atlas biçti yeni ülkeler, son bahar yapraðýndan o geceye kadar o þehir çýplak ayaklý çöpçü görmemiþti harabelerin hepsi veremli bir tirada çekildi metal sözcüklerini topraða gömerek
/þiir yaðmasýnda inlemeli/
çocuktum aðzým çilek kokardý ta ki gündüzler öte kadýnlar gibi solana kadar
aðzýmda siyah bir zeytin çekirdeði gibi taþýrým ay’ý güneþ yürekliyse dilimi mühürlesin gecesi kolay çocukluðun!
/kaldýrým artýklarýndan yeni yaþamlar devþiririm/
deniz minarelerinden kolye yapmayý býraktýðýmda terk edildiðim o þehirler gibi kimseyi uyandýrmayacak uyuyan uzaklaþmalardan
hasmým ada esirleri ile nefes alýyor bir kenti bitkiselleþtiren onlardýr mendirekler, dar sokaklar emziklisiyim adým sokak tavanýna asýlý yüksek topuklu bir fahiþeyi içimde saklamam hep bundan ruhumun yelkeninde özgürlük satýlýk deðildir yazýlý
/cam önlerinden sardunyalar kalktýysa o sokak ölmüþ demektir/
hiç bir þey beslenmez dönecek olana gün dönümü/ yarým ölüm düþümü kurutur kanlý mýzrak uçlu dönüþler yitim gelmiþtir öpüþmenin eþiðinden çaðýrýr beni
/bana dirsek sýyrýklarý býrak/
geçer çöl saksýmdan balýk ölüleri ve renkler içinde geceler bir öpücük gecelerin olan benim olmayan
sürekli bir þeyler geçer dünyalar kentler sokaklar
bir çocuk atar derin beyazlýðýma siyah balýklarý içime bakarým içim derin kuyu bilgeliðini yitirmiþ üzünç anýtý içim ölmüþ çiçek aðzý
K.Y. Sosyal Medyada Paylaşın:
pastav Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.