içimin acıyan yüzü

gecenin ayazýdýr insaný üþüten
ve karanlýðýdýr korkutan
ama bir ezan sesidir insaný ferahlatan
yeni bir güne baþlarken beni umutlandýran

yalnýz deðiliz artýk
bizide koruyan kollayan var elbet
nasýl olsa anlaþýlýr
bu yalnýzlýk bize yakýþýr
toprak eskisi kadar güzel kokmuyor
her yaðmur yaðýþýndan sonra
bundan sonra ne baharýn tadý kalýr
ne de kýþlar çetin geçer

yýllar öncesini ararýz
babamla oturup ocaðýn baþýna
kestane piþirmeyi
ve sonrada nasihat dinlemeyi
annemle
bak yine komþunun çocuðunu mu dövdün deyip
dayak yemeyi
sonrada barýþmayý
takvimlerden yaprak kopartýp uçak yapmayý
seviyor sevmiyor deyip papatya falý bakmayý
ve her ne hikmetse sevmiyor çýkýnca
bir çiçek daha kopartmayý

ablamýn gelin gittiði gece
annem aðlardý sessizce
babam aðlamayýn derdi
ama kendiside akýtýrdý gözyaþlarýný gizlice
kararýrdý dünyamýz
bir boþluk doðardý içimizde
sanki bundan sonra yemeklerin tadý olmayacak
ya da bak bu son bardak ha deyip
bir daha çay koymayacak
ve çekip giderken bile
arkasýna dönüp bakmayacak

sonra çocuk aklýmýzla seveceðiz birilerini
ve utanacaðýz onu görünce
acaba oda beni seviyor mu diye düþünüp
herhalde seviyordur deyip mutlu olacaðýz

biz artýk aslýnda hiç çocuk olmayacaðýz
mahalle aralarýnda maç yapýp
gol müydü deðil miydi kavgasý yapmayacaðýz
bak bu son anne
üzerimi bir daha hiç batýrmayacaðým deyip
yalan konuþmayacaðýz
okulu asmayýp sýnýfta kalmayacaðýz
ve mahallenin kýzýna yan gözle bakmayacaðýz

biz hep gizli gizli sevip
gizli gizli aðlayacaðýz
kimsenin günahýný almayýp
hep çocuksu kalacaðýz
ne gidenin ardýndan aðlayýp
ne de gelenin boynuna sarýlacaðýz
biz hep iyilik adýna çalýþacaðýz

seher vakitleri þahit olacak yaptýðýmýz iþlere
ve bir gün daha eklenecek
tel örgüler içindeki geçen günlere...










Sosyal Medyada Paylaşın: