V E D A

davullar zurnalar gümbür gümbür
farkýndasýz /sevinçli
kendi ellerinle ölümü kucaklýyorlar


“en büyük asker bizim asker”


bir annenin susan gözlerinde
kimsenin göremediði
kan lekeleri
ellerdeki öpüþte el/izi/veda
“hakkýný helâl et askerim ana”


yol uzun, kýsa belki
orda vatan/ sevgisi
orda karanlýk
orda korku
orda acze düþmek
ve
orda hýyanet
orda yürekler nâmert!


çeyreðe varýrken yol
kulaçsýz kalan hayat
ve hiç yoktan ölüm


biçilmeyen kefende
kasýp kavuran kara leke
dumanlar arasýnda
teni yakan, tekil kalan acýlar


çözülmüþ ayakbaðlarýnýn uçurum cinneti/nde
elleri toprak kokan
gözleri topraða bakan kadýnlarýn
kuytularda boðulacak üvey vakitleri


yine akþam, yine akþam…
ne zaman gidecek bu karanlýklar?


þehitler de ö l ü r
hem de nasýl ölür
en erken, en acý, en sesli, en sessiz
ve en zulûmlu!


anlatýlmayan ahvâl, suçsuzlarýn yürek gözünde
papaðan diliyle þakýr suçlular
irem bahçeleri nar-ý cehennem
daim zevki sefâda, doymayan zebâniler!


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: