Derin ama, çok derin çatlaklarý Oluþuncaya kadar, Duymamýþýz, anlamamýþýz Can dostlarýmýzýn seslerini. Esecek gibi olunca rüzgarlar, Yaðacak gibi olunca yaðmurlar, Bizlerden de yanýk ve hüzünlü Su bekleyen aðzýný açmýþ topraklar.
“yalnýz bizlere güvenin” der gibi sesleri Þefkatle, hüzünle, uyaracaklar bizleri.
“ Siz ki kendine hare-kiri yapan insanlar! Hayat bizde, yaþamýn tüm týlsýmlarý bizde, Yüklenmiþsiniz tüm cehaleti ve günahlarý Bencilikleriniz, birbirlerinize zulümleriniz Sýrtlarýnýzda her gün büyüyen kambur yük Ve de, tüm kötülük ve bencillikler hepinizde.
En büyük þaþkýnlýðýnýzla, zarar verir Kirletirsiniz en büyük nimet olan bizi, Kendi yüzlerinize benzettiniz Tertemiz olan kutsal yüzlerimizi.
En sonunda, aynalara da bakamazsýnýz Görmemek için, suçlu yüzlerinizi, Sisler içinde kalan gözleriniz ve soðuk tenlerinizle Sonunda bize döner, bize düþersiniz, Yine de en sadýk dost olarak karþýlarýz! Ana kucaðý gibi sýcak, baðrýmýza basar, Tüm kirlilik ve günahlarýnýzla saklarýz sizi .”
KEMAL POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
kempol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.