döküldünüz kalýplara , bir desende çýktýnýz
ayný halkalarý taktýnýz , kulaklarý çýnlattýnýz
betona karýldý yar , battý
bölündünüz topraklara , çitlere , aynalara
çöldünüz zaten , hiç su olmadýnýz
gök gürültüsünden öteye geçemedi sesliliðiniz
ayný yollarý eskittiniz
ayný kentlerden geçtiniz
ayný öykülerde güldünüz
ayný ayný
mükemmel bir resimdi aþk gözlerimde
çizilmiþ hayatýn odak noktasý
ordan baþlýyordu yol
dünya tayýn .
üleþiyordu elimdeki çiçeði
pervasýz rüzgarýnýz .
olmayan insanlara eþ olarak vardýnýz
çocuk doðuran olarak
ihanet edilen , yok olan bir þeydiniz altý üstü
kýpýrdamadý desende bir gül
bir deve dolandý ortalýkta , ýhtýnýz
insan aðaçlarý kesti rüzgarýnýzý
tek kiþilik aþkýnýz , o buruþuðu giderilmeyen sessizlik
o çöle ekilmeyen ekin
büyüttü tohumunu
siz zaten yoktunuz
aþk vardý bana hoca 12 7 1998
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.