Yalnız Adam

Denizin kýyýsýnda, gezinirken tanýdým.
Görünüþe bakýp da, sýradan biri sandým.
Kaçmak istedim O’ndan, nedense yapamadým.
Gel dedi Yalnýz Adam, biraz sohbet edelim.

Ýsteksiz duygularla, karþýsýna oturdum,
Meraklý gözlerimle, izlemeye koyuldum.
Baþladý konuþmaya, sesinde sevgi buldum.
Gel dedi Yalnýz Adam, biraz sohbet edelim

Allah’ým ne incelik, ne güzel gülüþ öyle.
Huzur doldu gönlüme, baktýkça ona böyle.
Anlat derdini Bey’im, neden yalnýzsýn söyle.
Gel dedi Yalnýz Adam, biraz sohbet edelim.

Eski dostlar kalmadý, unuttular diyende,
Ýncecikten yaþ vardý, hüzünlü gözlerinde.
Uzaklara bakarken, bir þarký var dilinde,
Gel dedi Yalnýz Adam, biraz sohbet edelim.

Ýstanbul terbiyesi, yakýþmýþ hallerine.
Türkçesi çok da güzel, bayýldým dillerine.
Ruhunun enginliði, yansýmýþ gözlerine.
Gel dedi Yalnýz Adam, biraz sohbet edelim.

Terleyen ellerimi, dostça tuttuðu zaman,
Ruhumu saran boþluk, dolmuþtu sanki bu an.
Yýllarca aramýþtým, þimdi karþýmda O can.
Gel dedi Yalnýz Adam, biraz sohbet edelim.

Ýstanbul kýsa geldim, uzun yýllar ardýndan.
Senli yýllarda yoktu, dostu buldum sonradan.
Sevinmek neye yarar, ayrýlacaktým ondan.
Gel dedi Yalnýz Adam, biraz sohbet edelim.

Macit der dostluklar, þimdi kolay bulunmaz,
Dostluðun kýymetini, sevmeyenler anlamaz.
Kalbe dolan dostluklar, para ile satýlmaz.
Gel dedi Yalnýz Adam, biraz sohbet edelim.


Mehmet Macit 13.02.2008
Ýstanbul ziyareti.


Sosyal Medyada Paylaşın: