LİMAN

Korkunç bir fýrtýna, engin denizde,
Dalgalar kabarmýþ, hýzla gelmekte.
Çaresiz bir gemi, sular içinde,
Umuda gidiyor, liman nerede?

Yolunu kaybetmiþ, kara arýyor,
Dalgalar vurdukça, yana yatýyor.
Sularý aldýkça, sanki batýyor,
Yaþamak istiyor, liman nerede?

Sýkýntýya düþtüm, giden gemiden.
Hüzün doldu kalbe, acýdým birden.
Gözlerim dolarken, kader elinden,
Yüreðim acýyor, liman nerede?

Büyük umutlarla, vardýk dünyaya.
O denize indi, bende karaya.
Çektikçe çileler, dizdik sýraya,
Yaralar kanýyor, liman nerede?

Farklý mekanlarda, geçti hayatlar,
Yaþamak uðruna, verdik savaþlar.
Kalacak geride, bizden anýlar,
Ölüm kol geziyor, liman nerede?

Gemiye ne oldu, sonu görmedim.
Beni sorarsanýz, aþký bilmedim.
Ne bir liman buldum, limanda kendim,
Günlerim bitiyor, liman nerede.





Mehmet Macit 27. 02.2003
Poyrazköy’den esintiler…

Sosyal Medyada Paylaşın: