yalnýzlýðýn zehriyle yýkanýr kadýnlar
öyle yüz üstü uzanýrlar matemin
kalýn uçlu kurnasýna
dilinde akrep taþýyan mahallerdir aslýnda
iðnesini kalbinde kýzdýran kadýnlar
iki zarif patlama gibidirler
kendilerine patlarlar önce
sonra papatya sesine öykünür týrnaklarý
minik bir penguen sýrtýna batmýþ hançerin
aðzýdýr bir kadýnýn paslanmýþ yüreði
önce kendine sonra aþka
saplanýr dilindeki yarayla
keserler bunca yýlýn kesemediðini
dudaklarýnda Van Gogh intiharýdýr
sonunda ’git’ olan ünlü küfür
söyleþir ve söylenir bunca ima’nýn söyleyemediðine
gözlerin ortalýk yerinde baþlarken retoriðin salsasý
dudaklar kokuþup aþklar ölür
bataðý olur bir kadýnýn küfür
susarým Gotik bir fahiþenin yaldýzlý kemeriyle
bir yerlerime bir kaç sütun batýrýp
içimde kaç Rönesans acýr
sarýlýrým kalbimdeki heykelin s/aðrýsýna...