bir sabahýn yüzüne eðilen
ensiz bir ufuðun ardýndaydý savrulan gün
eriyordu kýrmýzý gölgeler
gözlerime akýyordu her hücre
uzaklaþtýkça
ruhumu kuþanan bilinçaltý
yayýlýyordu göðe gelincik kokusu
rastlantý mesafeler gibi
dökülüyordu azat ettiðim mutluluklar
kýyamadýðým içsel yakýnmalara
çok sessizdi hüznün etekleri
deðip geçerken yürek köþelerime
seçemediðim kadar ötede
ufuk týrpanlarý
gözden tez
hangi mavi el etti gün yüzüne
sevdim seni bir ömür sensizlik döngüsünde
.....