Buraya kadarmýþ aþkýmýz canýmýn içi, dediðin an, zaman duruverdi,
Sözlerin, gözlerin kurþun gibiydi, kalbimi en derin yerinden vuruverdi.
Sebep var mýydý, varsa ne idi, seni benden koparan, bizi bizden ayýran,
Düþünüyorum, düþünüyorum da, bulamýyorum, ne idi bizi ayýran.
Kuru bir inat, kör bir gurur, kabullenememek, özür dilerim diyememek,
Bu olsa gerek, masmavi sevdayý karaya çevirip, acýtýp, gölgelemek.
Yine baþladý uykusuz geceler, uyumadan kâbus üstüne kâbus görmek,
Kanlý gözlerle gezip, mavi sevdanýn ortasýnda her rengi kapkara görmek.
Sensiz günlerim uzayacak, upuzun olacak, zaman su gibi geçmeyecek,
Yirmi dört saat yetmezdi ikimize, þimdi bir dakika bile çok gelecek.
Bir tek þunu biliyorum, ne olursa olsun bu sevda bitmez, bitmeyecek,
Ýster kabul et, istersen etme, bu sevdayý bitirmeye ömrün yetmeyecek.
Tevfik ALBAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.