yaðmur sesi gibidir
aþkýn hükümsüz sýzýlarý
yüreðin gökyüzünden akar
acemi buluttan inmiþ tenleri
hiç bilmediði iklim
özlemin gönüllüsüyken
düþtüðü burgularýn ardý boþluk
aþk nasýl dönsün tek baþýna pervane
gün gelir
bir garip hüzün belirir avuçlarýnda
bilir ki
efkarýn bile tadý olmalý gelecekte
iki büklüm damlalarla
topraða düþerken anlamdaþlarý
nefes alýrken içine çeker
kendi ýslak kalbini
ve keþke dersiniz
.....