Üşüyen Cümlelerim...

On parçaya bölündü Düþ’lerim,
Kalp kýrýklarým gibi..
Ben Seni Sen olmasan da Düþlerim,
Sen varmýþsýn gibi…

Ýlmeðinden kopuyor ipi, kýyametimin,
Geceyi bölen Sen gibi bölünüyor.
Cümlelerim üstsüz, baþsýz kaldý ardýndan Gidiþinin,
Hecelerim Sensiz ölünüyor…

Ýçimde devriye gezen karýncalar,
Karýnca sýzýsý kadardýr acý’n..
Ses tellerimi kökünden kestiler,
Ben sadece karýnca kadar’ken..


Hicaz olur yayýlýr tüm vücuduma,
Ezberlediðim, dilimdeki Adý’n.
Oksitli yüzlerce gözyaþý olur dudaðýmda,
Adýný andýðým için Yaþlarýn(m)

Cümlelerimin kýyafetsiz kaldýðý,
Cümlelerimin (d)üþüdüðü yerdeyim..
Aklýmýn, Kalbimin Gidiþinde kaldýðý,
Beni Sensiz býraktýðýn yerdeyim..

Rüzgar yayýlýr endamýma,
Cümlelerimden çok Üþürüm.
Gam eklenir Hüznüme,
Düþ olur, Düþerim…

Cevaplarýnýn gelmeyip, gelenlerin de sýzladýðý,
Sorularým var benim..
Dev sancýlarla boðuþurken,
Karýnca misali Bedenim…
Yorgun, ezik, sesi kesilmiþ yüreðimin çýðlýðý..

OnYedi-Eylül-ÝkiBinOnBir*12:00
Nevin Akbulut

Sosyal Medyada Paylaşın: