Günbatımı Sancıları

Günbatýmýnda baþlar, gündüzün son anlarý.
Yüreðimi yakar, umutsuz bir aþkýn dinmeyen sýzýlarý.
Yalnýzlýk sancýlarý içinde, bütün gün kývranýrým.
Mutluluðun resmini, ufuklarda ararým.
Ruhumu esir alan karmaþýk duygular arasýnda,
Yine karþýndayým, Ey Kýzýlelma!
Saatlerce bekledim bu aný, anlatsam hicranýmý.
Garip bir derviþ olsam, burada kursam dergahýmý.
Hu deyip dönsem karþýnda,
Unutsam geçen zamaný.

Hayalle gerçek arasýnda, aþkýmý ararým.
Ey vefasýz yar!
Seni karþýmda sanýrým.
Daðýlýr siyah saçlarýn, desen, desen yayýlýr.
Günün son huzmeleriyle, bir resim yapýlýr.
Ufuktaki aþkým, gelinliðine sarýldýðýnda,
Mutluluk ararým, günbatýmý kýzýllýðýnda.
Düþlerin bittiði anda, gönlüm isyanda,
Hüzün dolu bakýþlarým, umutsuzca ufukta.
Sensiz geçen her gün, bana azaptýr.
Kýzýlelma, yüreðimde yanan ulaþýlmaz aþktýr.


Her günbatýmýnda, kýzýllaþan renklerde,
Aþk acýlarýný yeniden yaþarým.
Kýzýlelma aðýr, aðýr ötelere giderken,
Gözlerime dolan hüzün yaþlarýný, kendimden bile gizlerim.
Ufukta kaybolan, Kýzýlelma deðil,
Ufukta kaybolan, ulaþamadýðým aþkýmdý.
Gün karanlýða kavuþurken,
Yeni bir gecenin yalnýz ve uykusuz anlarýnda,
Ruhumu saran gelgitlerin, iþkenceleri baþlardý.

Zaman, ah zaman, hep bu anda kalsa.
Kýzýl elmanýn kýzýllýðýnda, aþkýma kavuþsam.
Günbatýmýnýn renkli dünyasýnda, özgürce yaþasam.
Kýzýl elmanýn hayal dolu dünyasýnda,
Bir kendimi,
Birde aþkýmý bulsam.


Mehmet Macit 20.10.2009
Kýzýllaþan ufuklarda aþkým var.

Sosyal Medyada Paylaşın: