*Beach Park
Demek ki dinlemedin, kal/e almadýn hiçte
Sana o numarayý, yaz geldi diye verdim...
Gelmedin, aðaç oldum on altý no.lu biçte
Oysa senle olmayý ne kadar çok severdim...
Gelmedin diye sakýn, sanma kumsal boþ kaldý.
Bütün Antalya geldi, hep yerlerini aldý...
Küçük bebeler bile yüzdü, sulara daldý
Ben, sayende kök saldým, bostan gibi göverdim!
Hep vaktinden çok evvel gelir beni beklerdin,
“Nerede kaldýn” diye arada bir yoklardýn…
Derdi içine atar, herkeslerden saklardýn!
Bu huyunu çok sever, el âleme överdim...
Parfüm bahanesiyle sana üþüþenleri,
Seyretmek sevap diye peþine düþenleri,
Tökezleyesin diye yolunu deþenleri,
Meþhur boz eþek sudan gelene dek döverdim...
Islatmak için kaçsa, biri suya taþ atýp
Rahatsýz edip dursa diðeri göz, kaþ atýp
Havaya sokmak için etrafýný kuþatýp
Sana laf atanlara ana, avrat söverdim...
Güya anketör gibi aratan denekleri,
Çimlerde kitaplarla yayýlan inekleri,
“Çakmak” bahanesiyle konan o sinekleri,
Hiç zehir kullanmadan baþýmýzdan savardým...
Bir ocudum plajdan, titrerim biç park görsem!
Çok býkmýþým sulardan, yerde bir ýslak görsem…
Arazözden dökülmüþ sulu yol, yolak görsem,
“Islanmayayým diye” paçalarý sývardým...
...
Biç bozgunundan sonra aradan yýllar geçti...
Gönlüm hiç boþ durmadý, baþka birini seçti.
Bir daha biç parklar mý, “maymun gözünü açtý! ”
Sen ne haldesin ki ben çocuklarý everdim?
Antalya-2011/09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.