nerdesin ben
her sabah cik diyor , usanmýyor kuþ
her sabah yeniden soy dilini
kaldýr düþman örtüsünü
insan kendi kendine düþman
çýk açaða
eski kanatlý kapý örtmesin sokaðý
yalnýz adý karanfil
utanýyor þiirim
melek kanatlarýyla zorbalar
diþ geçirmiþler , yolun en baþýnda
kimse taþlamýyor kendini
herkesin gülü ayaðýnýn altýnda
bilinçsiz kül
üþüyerek yazýyorum , terleyen güneþ altýnda
çiçeklerin topraðýný kabartýyor karýnca
fýrlatýyorum solucan kýrýntýlarýný
hani koçanlardan geçilmezdi , mýsýr gövdesi
özlüyorum
kalk çeþme baþýndan
oyalý elin
deðsin , tazecik çocuklarýn
kuruyan göz pýnarlarýna
su kuruyor
þiir
sus
iþkenceciler
ateþliyor dilimi
kalakalýyorum
çeþme ateþ akýtýyor
su akmýyor
sesim soluðum tutsak
sen
- nerdesin ?
her sabah , bir cik daha ekliyor kuþlar
prangaya vuruluyor yüreðim
deli olmak geçiyor aklýmdan
kuþ olmak
senin yanýnda bir sen
bir sen , bir sen daha ..daha ..
daha ..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.