“yazmak hiçbir þey deðil ki tenin tenime çarpmadýktan sonra...”
...küçük karanlýklara bakýyorum , biliyor musun ? her þeyden öte nemli geceleri keþfediyorum... sonra düþüþ(ler) , dokunaklý söz gibi... hayatý anlatmak beklenenin aksine kapýlarý tekmeleyerek kýrmak...
-hayatý keþfediyorum / daha sýký sarýlýyorum belki de her þey daha güzel olur , kim bilir ?
...yapraklara þarký söylerken buluyorum / ruhumu tükenen nefeslerime ýsmarlýyorum ; þehrin soðuk ýþýk huzmelerini... ellerinde ki üç dosya zýrvalarýyla yazar olacaklarýn sokaðýna giriyorum zamanýn gümüþlendirdiði tende ki titrekliði gördükçe...geri çekiliyorum !
-hayatý keþfediyorum / daha sýký sarýlýyorum belki de her þey daha da güzel olur , kim bilir ?
...en çok yanlýþlarý seviyorum / baþ döndürüyor çünkü yapay bir camýn arkasýnda aniden gözüküyor ya...þaþýrýyorum ! artýk hayatý o kadar takmýyorum ; çünkü fark edilmiyorum her gece o küçük karanlýklarda ýþýk huzmeleriyle aðlýyorum...
“yazmak hiçbir þey deðil ki tenin tenime çarpmadýktan sonra...”
emre onbey Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.