rüzgar keskin ýslýðý ile pencereme dayanmýþken ; bir yazarýn cesaret kýrýcý ölüm romanýný okuyorum... ...hayatta ne güzel yuvarlanýyorum deðil mi ? elimde tabut vidalarý , bulutlara yaðýyorum...
-þimdilerde biraz üþüyorum ; yalnýzlýktayým... öylesine doldurulmuþ beden içerisinde ne kadar da solgun görünüyorum...
düþmemiþ yaðmur damlasý kadar / korkuyorum hayattan çýlgýnlar gibiyim... sensizliðe sataþýp duruyorum iþte !.. ...hayatta ne güzel yuvarlanýyorum deðil mi? elimde tabut vidalarý , bulutlara çakýlýyorum...
toprak kokulu papatyalarýn beyazlýðý kadarým / sendeyim , yüreðinde en çok seviyorum... titreyerek kökümden sana diriliyorum iþte !.. ... hayatta ne güzel yuvarlanýyorum deðil mi? elimde tabut vidalarý , bulutlara sisleþiyorum...