/ Kendimi sana býrakýþým teslimiyet farkýmýz Ben bunca dik durmasam olur muydu aþkýmýz /
Bu aþk; kýyýsýnda durduðum Bir uçurum doðuracak Yapraðýma yüz vuraný Sýnýra taþýyacak
Baþladý aslýnda her þey; bir sesle Sesten çok son nefes Üstümdeki gömlek Ýbrahim’den mi Alev alev yanan güneþten kardeþ
Çokçadýr beynimin sakini deðilim Araya derin uçurumlar gireli Bu ses; Kurþuni renkli gölgem misali Çýnýltýsý kulaklarýmda Bu ses ki yýllardýr kaybettiðim benliðim Bu ses þah damarým kadar yakýn bildiðim!
Dilimde daðarcýðýný yitirmiþ kelimeler Ve ben surlarý yýkýlmýþ, siperleri ele geçmiþ Esir komutan. Nefesim adedince aþklar yitirdim Kimi zahmet bildim Kimi nimettendim Ýçime kor düþürdükçe piþtim Bana en büyük zahmet yine kendimdim.
Tepeden týrnaða aþktým Çaðladým! Duruldum, dindim. Beynimle kalbim arasýndaki yolda Saða çektim bekledim Dünde kalanlarý an bildim Uzaklaþmadý hiçbir þey Yaþanmamýþ gibi kalmadý Geçip gider her þeyin üstünden zaman Geçmiyor bir tek hasretten zaman
Yastýðýmda yüz Yüreðimde iz Gençliðimde göz kaldý
Yüzlerine suretini çekmiþ kadýnlar çýkýyor nicedir karþýma Tenlerine kokunu sürmüþler Gel! Yoruldum bu kadar senin içinde sensizlikten Hasretin kalbimin zarýna deðdikçe Elimde kalýr arzýný iletememiþ bir kýrýk dilekçe Bir þarký mýrýldanýr lâl dizelerim
Seven olmayý bildim de Sevilen olmayý kestiremedim hiç Ardýma her döndüðümde Hayatýmý alt üst eden bir çift göz Ürperdim Sustum Dondum kaldým yerli yerimce Kaybolup gitmenden korktum Çok geçmeden bela sabahýnda Önüne katýlýp savrulduðum fýrtýnada Anladým; Her þey deðilmiþ hiç bir þey Hiçbir þeymiþ aslýnda her þey!
/ Ter damlýyor þakaðýmdan, saçlarýmdan beyaz rüya Görülmemiþ aþklar vardý görülense yalan Dünya/
21.08.2011 – Pazar Bursa Sosyal Medyada Paylaşın:
Avci04 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.