/Gözlerinde asýlý daraðacý ben miydim?
Yoksa kefen giyip, kýna yakan sen miydin?/
Gözlerinde ölü düþünde uyanan
Sabahýna hiç uyanýlmamýþ geceler büyüten
Her gece uyurken sen, o ateþten yataklarda yanan;
Ben miydim?
Kaç sigaranýn baþýný ezdim
Yarým býrakýlmýþ nice aþk þarkýlarýndan geçtim
Bir adýný silemedim tek çizgide
Yýrtýp atamadýðým adýný, adýmýn yanýndan;
Sen miydin?
Umutlar ekip fýrtýna biçtim
Ýçinde boðulduðum nefestin
Sana uyandým her sabahleyin
Güneþ gibi odama dolan gözlerin
Siyah kazaðýn
Uzun saçlarýn
Anne þefkatin
Ve sevginle;
Ben miydin?
Dilimde yetim çocuklardan kalma vaveyla
Ýçimde Mecnunu öldürmüþ zavallý Leyla;
Sen miydim?
Cezm; Elif’i baðlayan Nun’a
En olup Aþk’a
Mil çeken Mecnun’a;
Ben miydim?
Boðazý çýðlýða boðan ilk seferdeki vapur
Martýlarýn pervane olduðu duman
Ýstanbul’u iki yakasýndan tutan
Beni Ýstanbul’dan Ýstanbul’u benden soðutan;
Sen miydin?
Yedi kat altýna saklanýp yerin
Üstüme yýktýðýn dað’ýn, eteðin
Ferhat’a her dem görünen Þirin;
Sen miydin?
Dünyadan büyük bir aþk doðurup
Bir görünüp bir kaybolup
En sonunda iki ayrý dünya kurup
Hiç yaþanmamýþ aþk;
Hiç miydim?
Hep miydin?
16.04.2010- Aðrý - 06.10.2011 - Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.