Aðabeyim Süleyman Akdeniz’e ithafen
/ Þimdi suçlayabilecek tek kiþi kaldý
Bu yaþananlarýn da bir sebebi vardý/
Söz sükûnete dayandý
Tanýk tutulduðumuz kendi yaþantýmýzýn özeti ellerimizde
Ve ellerimizde son nefesini vermiþ arkadaþlar
Suçu titrek omuzlara býrakýlmýþ hayatlar
Hamuru çamurdan yoðrulmuþ
Kendi kendine yabancýlaþmýþ
En güzele bakarken çirkini yaþadýðýmýz
Yaþlandýðýmýz
Baþkaldýrýþýmýz!
Düþtüðümüz yerden kalkmaya çalýþmamýz
Sonra yüzümüzü yere süre süre yeniden kapaklanýþýmýz
Kaderin anlaþýlamayan anlamý menim abem
Önce ellerinden tuttuðumuz oyuncaklarýmýz terk etti
Sonra el sürdüðümüz her þey bir bir
Ýlk þakaklarýnda hissettiðinde yaðan karý
Ölüm ellerinden öpmüþtü ilk kez
Topraða gömerken can dediðimiz dostlarý
Ölüm haktý menim abem
Aðýr geldi gördüklerimiz
“Ben bu deðilim” nidalarýyla dizlerine kapaklanýp aðlarken
Yitik bir gençlikti payýna düþen
Ayaðýný bastýðýn memleket topraðýnda acýydý yaþanan her þey
Þu yer küre; kaldýramazsa da sana yüklediði acýyý
Kader yaþanmalýydý menim abem
Köþe bucak içtiðin ilk sigara gibi
Ýlk aþkta saklý tutulur
Ama bizim oralarda aþk hep gizde vurulur
Sözün özü hep dilde dürülür
Adam dediklerimiz kavgada görülür
Bulmakla kaybedilir dostluklar menim abem
Þimdi bu yabancý yolda
Aðlamakla gülmek arasýndaki pusta
Gel dediklerimizi býrakýp yasta
Gitme vaktidir gelmeyenlere menim abem
Keskin sirke küpüne
Sert ayaz her þeyin köküne zarar
Adam dediðin adama zor günde yarar menim abem
/ Uzanýnca ellerim kâinat sahibine, senin için bir âmin
Dilimden her dem dökülürmenim abem/
19.07.2011 – 07.09.2011
Uludað / Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.