Bugün öldüm ben sahte ressamýn fýrça darbesiyle silindim tablodan, oysa kalbim sufi fikrim devrimci sevgim inci gibiydi benim; ama bugün öldüm kendime gömüldüm ben.
Öyle bir eylül geldi ki coðrafyama balçýkla sývandý gökyüzüm gün karardý güneþ söndü birden; bugün ölüm günüm tam bugün öldüm ben!
Çýðlýklarla öldürdüler beni rüyalarým durdu kurudu damarlarýmdaki kaným; gözlerimde pranga yaralarýmda tuz, topuz gibi indikçe beynime korku firar etti aklým sorguda, diþlerimle hapsettim dilimi sesimi melekler aldý zor çaldým kendimi pis geceden askýda kaldý insanlýðým.
Ýþte tam bugün öldüm, sizlerin sayesinde kayboldum sislerin arasýnda; alýn ressam efendi ölülerden selam getirdim size çekinmeyin al renge batýrýn fýrçanýzý cesetleri de çizin resminizde!
(Bu dizeler daha önce de görülmüþtü; ama ne fark eder ki her yýl bugün ayný duygularý yaþamýyor muyuz sanki!) Ö.N
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.