Elinizde erken öldürdüðünüz gülle kýrlarda koþarken aþkýnýza ayaklarýnýzýn altýnda ne çiçekler eziliyor bilseniz keþke, siz göremezsiniz ama sarý papatya can döker baþý önüne düþer lâlenin kan akýtýr yarasýndan mor menekþe!
Rüzgâr yolunda yürümeli insan sevdaya fýrtýna olmadan savurmadan akasyanýn yapraklarýný leylaðýn dalýný incitmeden kýrmadan kirazýn kollarýný; týpký akþam yeli gibi sessiz ve ýlýk yalnýz söðüdün saçlarýndan öperek silerek çýnarýn alnýndaki teri öyle esmeli!
Böyle gitmeli insan aþka, yoksa vazgeçmeli rüzgâr yolunu bilmiyorsa; ya da tane tane toplayarak umutlarýný bilerek nar aðacýna asmalý kendini kanýný içinde saklamalý býçaklý bir el uzanana dek!
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.