bugün seni gördüm dünyamda kalabalýðýn arasýnda yürüyordun gülerek bilerek duymuyordun sesimi beni hiç düþünmeden düþürüyordun kalbimi parça parça, her biri ayrý çiçek oluyordu sarý süsen çan çiçeði petunya sonra kanýyorlardý ayaklar altýnda, birden durdun gözlerinin yerinde iki örümcek aðzýnda bir böcek vardý ellerini uzattýn avuçlarýnda sundun ihaneti! öylece duruyordun kuruyordun gözümün önünde saçlarýn dökülürken gazel gibi soyuluyordu yüzünün kabuðu çürüyordu dilin; canýmdan can vermek istedim sana anladým ki ölüydüm!
oysa kalbim sendeyken ne kadar güzeldin!
seni gördüm dünyamda hayra yordum daldým uykuya.
Ö.N
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.