BERDUŞ BİR KUŞ

Biz göðüs göðüse vuruþup
uzaktan seviþenleriz.
Düþlerimizi de
öpüþlerimizi de saklarýz herkesin gördüðü yere.
Canýmýz kanasa da
kýrýlsa da sevdamýzýn kýný
acýmýzý bir kelimeyle dindirir
aþkýmýzla sargýlarýz.

Bir kapý kapanýnca bin kapý açarýz odamýza meyledenlere.
Kime ne!
Bu can,
damarýmýza çakýlan çiviler
umut dolu kiler bizim deðil mi!

Tut elimden Hazel,
sana geliyorum
oynaþacaðýz seninle;
kýr çiçeðiyle kar çiçeði buluþmalý
iklimler deðiþmedi mi!

Ve sana gelirken
yol azýðým sevgi
yüreðim týka basa sen;
geçerken demir köprüden tren,
gözlerine benziyor -diye- ýrmak
atlamak geçerse aklýmdan...

Issýz bir sahilde seni beklerken
bir deniz kýzý el sallarsa gülerek,
sen sanýp kendimi salarsam suya,
yani bir orkinos olursam...

Ya da hiç gelemezsem
berduþ bir kuþ olarak kalýrsam buralarda,
kuru bir dalda seni düþlerken vurulursam...
Beni unutma.

Bunu unutma.
Birgün denizin kenarýnda
yaðmurun altýnda yürürken;
ak saçlý
yaþlý kadýnýn sýrtýndaki bebek
iç çekerek aðlarsa peþinden,
bil ki o benim;
senin için yeniden doðdum.
Kucakla beni Hazel,
sana geldim.


ö.nazmi

Sosyal Medyada Paylaşın: