DEVİNİP DURUYORUZ

Yapaylýðý sara sarmalaya içimize
Gittikçe azalýyoruz kendimizden gittikçe
Ne bir selam var
Ne bir ýþýk eþiðimizde
Kendi rüzgârýnda kýrýlan dal gibi
Kalmýþýz anýlarýn orta yerinde…

Eskiden; komþu, eþ-dost ziyaretlerine gidilirdi.
Þimdi, uðrun uðrun geziyoruz sayfalarda.
Gruplar oluþturup
“Kuru kuru gadaný alayým, takýr takýr kurban olayým”
Aðýrlanýyoruz, bildik- bilmedik herkesle…

Uçsuz bucaksýz istek dolu heybemiz
Yer kalmamýþ yüreðimizde
Sevinci artýrýp acýyý bölüþmeye
Fýrýldaðý olduðumuz camýn
Devinip duruyoruz içinde…

Tohuma durmuþ yaralarýmýz
Düþlerimiz masa üstünde.
Bir sayfadan kopyalayýp
Öbür sayfaya yapýþtýrýyoruz þýp diye.
Cývýltýlý dost sohbetleri yitik,
Çetleþiyoruz kekeme cümlelerle...

Yüzünü görmeden âþýk oluyoruz
Elini tutmadan…
Saklanmýþýz o camýn ardýna
Ýþimize geleni ekliyor,
Gelmeyeni siliyoruz týk diye…

Baba!
Sen bunlarý bilmezdin ölmeden önce.
Annem de bilmiyor.
Yeni öðrendim ben de.
Tanýmadýðýn kýzým ve oðlum benden çok ileride…
Bütün üzüntüm onlarýn adýna iþte…

”Özünde erdem olmayanla arkadaþlýk etme” derdin
Birçoðunun gerçek adý bile bellisiz
Kim erdemli bilmiyorum ki
“at izi, it izine karýþmýþ” bu yerde.
Kimi dürtüyor
Kimi olmayan þöhret peþinde
Kýsacasý baba! Adý Facebook
"Neyi arýyorsan sen o’sun" içinde…

Meliha KAR
Sosyal Medyada Paylaşın: