VURURDUM

Sarhoþluðunu yaþarken akþamýn,
Ýçimde tükenmiþliðine þahit oldum sensizliðin,
Bakýp gökyüzüne, içimdeki firarýn isyanýný haykýrmak isterdim heyt lan diye,
Duysun karanlýðýn zifirine saklanmýþ yalnýzlýk.

Aðlamak istiyorum senin gözlerinle,
Gelmeyi unutmuþ sabahýn baðrýna…
Kýlavuz olmak istiyorum içimdeki isyanla,
Yokluðunda, hasretine özlem duyan kalemin mürekkebine.

Þairlerin en sevdiði andýr akþamýn karanlýðý,
Bir baþkalýk giyer ruhum bedenimin üzerine,
Kalem bir baþka oynar, çýlgýn bir çocuk gibi kar beyazý sayfalarýn üzerinde,
Seni düþünmeye baþlarken, zaman bir baþka geçerdi son hýzla þaha kalkmýþ kýsrak misali.

Bir silahým olsaydý eðer bir silahým,
Hasretini kalbinden, özlemini beyninden,
Ve sensizliði alnýnýn tam ortasýndan vururdum,
Bir kazmayla yüreðime oturmuþ sensizliðe,
Bir kez daha vururdum kýrmak için bar baðlamýþ yokluðunu, özlem dolu sensizliði.

Bazen anlamsýzlýða bürünür zaman,
Kara bir çarþaf giymiþçesine kararýr umutlar,
O en kötü an gitmeyi bilmez, davetsiz misafir gibi çöker omuzlara,
Öfkeli bir yanar dað misali isyana uyanýr hasret ve özlemler,
Gitti gider zaman, gittiði yerde kalýcý izler býrakýr, ölümcül bir vaka misali.
ZÜLKÜF KILIÞÇI



Sosyal Medyada Paylaşın: