Ben; Belki de Bir Ölüyüm...

Bu sabah Sen’den önce Acý’larým uyandýrdý beni!
“Geliþinin ne farký vardý, Gidiþinden” diye
Sayýkladýðým geceden…

Bu sabah Güneþ doðmadan uyandým,
Yine ayný acýlar…
Bir öncekine benzeyen
Sensiz uyanýþlar…

Karanlýktan soyunan Gece’nin,
Ne farký vardý Gün’den?
Aydýn’lýk bana göre deðil…
Karanlýklar hep Dün’den..

Gözlerim Seni giyinirken,
Gözlerin hangi gözlere soyundu?
Kirpiklerim gözyaþlarýna boyanýrken,
Kirpiklerin hangi yalanlara boyandý?

Her þey Yalan ise,
Gidiþinde mi Yalandý?
Ben Yalan Geliþlerine bile razýyken,
Yalaný da mý çok gördün…

Tüm doðrularým Yalan olsa bile,
Ezberlerim bozulsa da…
Her þey Yalan olsun; Geliþin bile..
Dünya alt-üst olsa da..

Sabah’la baþlayan bir Akþam daha geliyor,
Sonra da Gece..
Gece; Sessizlik, Gün; Sensizlik..
Gece; Ölümü, Gün; Sensizliðimi hatýrlatýyor…

Öyle üþümüþ, öyle uyuþmuþ ki Yürek,
Ölüm gibi!
Yaþadýðýma tek alamet; Sayýkladýðým Adýn,
Zikir gibi..

Herkes etrafta dolaþan bir Ben görüyor,
Ben; Kendimden ötede,
Ne orda, ne burada!
Ben; Hiçbir yerde..

Belki Hayalinde…
Belki gülüþüne gizlendi,
Belki yokluðuna saklandý…
Ama bu gördüðünüz Ben deðilim…
Ben; belki de bir Ölüyüm! ....

(Dokuz-Eylül-ÝkiBinOnBir 13:30


Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: