her gün açýyorum penceremi güneþe , yaðmura ya da rüzgara serçeler , tavuklar koþuyor ekmek kýrýntýlarýna daðýtýyorlar çöp tenekelerini kadýnlar baðýrýyor çocukllarýna sen yoksun , içimde varsýn ama günlük iþler içinde caným sýkkýn seni düþünüyorum bu aþk mý ? soruyorun pembe açmýþ sardunyaya adýný sayýklýyorum düþte gibi suluyorum sarmaþýk çiçekleri
yataða uzanýp gözlerimi kapadýðýmda usulca sokuluyorsun ellerime yaklaþýp düþlerin öpüyor gözlerimden sesini duyuyorum yaðmur dýþarda çay içimi sýcaklýðýnda bakýþlarýn soruyor bu aþk mý ?
her sabah oðuþtururken gözlerimi yüzümü soðuk suyla yýkarken fýrçalarken diþlerimi , su içerken koþuþturup dururken oraya , buraya seni düþünüyorum yokuþlar çýkýyor, düzlükler katediyorsun ellerinde bir dize karanfil göðsüme takýyorsun bir sokaðý arýndýrýp sisinden süzgeçten geçiriyorsun ýþýðý bir baharý damýtýp vardýðýn ince yolda - bu aþk mý ?
aþk mý sevgilim seni düþünüp durmam her saat dudaklarýmý kemirmem , sýcaklýðýný özlemem beklerim bir telefon sesini bir mektup , ýþýklý imzan
her gün açýyorum kapýmý gelirsen
8 3 1991 nazik
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.