Ey!
Hazana bulanmýþ yüreðin umut týnýsý!
T/uzak vuslatlarda
Ne çok duyguyu susturdun.
Söylenmedik kelimeleri
Geç kalýnmýþ hayatýn dudaklarýnda kuruttun.
Yaþamýn eleðinden arta kalan acýlar
L-imansýz gecenin karanlýðýndan
Sabahýn öksüz eteklerine dökülürken
Haykýrýþlarý duymayan sen!
Telvenin kekremsi tadýný býraktýn damaklarda.
Yetmedi!
Yüreklerin duvarlarýný yýkýp
Yaþamýn sus makamýnda
Son düþün son gelincik gülüþünü de
ezdin altýnda...
Sen...
Evet sen!
Þiirlere hüznün entarisini giydiren Eylül!
Ne çok y-aktýkça yaktýn ruhlarý
Ne de çok ç/izdi y-akýþýn.
Sustuk!
Ömrün son deminde
Omuzlara yük olan yazgýnýn
Dünden bugüne taþýnacaðýný bilemedik!
Ýþte bunu hesap edemedik...
Sustum!
Bir þiir yaktým üþümüþlüðe...
.
.
Aç kollarýný
Arala perdeyi yalnýzlýk
Biz geldik...