DARILMA

þaþýrmaya hazýr et kendini herzaman
ateþle sýnanacaksýn bil ki!
ýstýrabýnda boðulma
zararý hep sana
kimse aldýrmayacak, sen aldýrsan da!...


meselâ, uzak tütecek yakýnýndaki gül
bilmelisin ki, uzak kaldýðýn her þey deðiþir
senin yirmi yaþýn gibi yorulur/ buruþur


namluya sürülen beton
devirmiþtir çýnarlarý
ne sokak kalmýþtýr
ne de o bahçeli, cumbalý ev
yüzler paravan arkasý
her gördüðün sarýya alýþtýracaksýn gözünü
geçmiþ/ mektubun hükmü
tiz sesinin kalmayan kuvveti
su kesilmiþ, küçük kurbaðalý derede…


unut ilkyazý
zaman dünertesi ân’ý
ayak uydurmaya çalýþma geçmiþe
ölüme direnilmez!
bilirsin ya sen de


sebil daðýttýðýn çocuk gülüþünü
bulamazsýn arama
yýldýzlardan dilek tutma
renk veremezsin
silik, ruhsuz bir kartpostala


kýþ habercisidir artýk zaman
sessizliðine sarýl ve arýn dününden
kuvvetince örsüne vur
ve yarýný duyumsa olabildiðince


bozkýr olabilirsin
ya da vaha
biraz gayretle
bir masal ülkesi yarat
çocukluðundaki gibi
pollyanna olmak lâzým
hayata tutunabilmen için


sýð toprakta da yetiþir yeþil
ellerinden sal tohumu baðrýna
ömrün þarkýsýnda es zamaný deðil
soluðunu meyana çalýþtýr…


geç kalmýþlýðýn suç payý
hep sende deðil
biraz da hayata yüksün
ama darýlma!...


(“yandým yanacak kadar/alev saracak kadar/yaðdýr Mevlâm su…”)


Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: