Ya çok büyüðüm, ya da günahkar,
Dünyaya sýðmadým, kabre sýðmadým.
Dost bulamadým, düþman bilmedim,
Dünyaya sýðmadým, kabre sýðmadým.
Bir ömür, sadece nefes almýþým,
Hep kalabalýkta yalnýz kalmýþým,
Gerçeklerden kaçýp hayale dalmýþým;
Dünyaya sýðmadým, kabre sýðmadým.
Yarýn bayram imiþ, kutlanacakmýþ,
Büyüðün eli, küçüðün gözü öpülecekmiþ,
Gelenlere mendil, þeker verilecekmiþ;
Dünyaya sýðmadým, kabre sýðmadým.
Bu bayram ben, beyazlar giyeceðim,
Kefen misali, ölenlere özeneceðim,
Onlar þanslý, geleni var bayramdan önce,
Dünyaya sýðmadým, kabre sýðmadým.
Dünya yalan ya, sevgi de yalanmýþ,
Saygý bitmiþ, hürmet bitmiþ, yalanmýþ,
Dostluk insanlýktan önce ölmüþ, yalanmýþ;
Dünyaya sýðmadým, kabre sýðmadým.
Zaten ölüyüm de,ruh bedenden çýksýn isterim,
Kimsesizler mezarlýðý olsun yerim, isterim,
Kimsesizlerin içinde kimsesiz kalmak isterim,
Dünyaya sýðmadým, kabre sýðmadým.
Tevfik ALBAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.