UMUDUMUN KOLU KANADI

onlar, içlerindeki sabî saflýkla
sanrý sandýlardý arkadaki ýþýðý
üleþemeyenlerin
ayný yöndeki içleri
yankýdý çýðlýklarýnda
sardý dört bir tarafý
ortaçað bekçileri
durma kýrbaçladý geceyi
koþtu koþtu koþtu…
ve aðzýndan sarkan alevli diliyle ulaþtý menziline!

kelebek ömrüydü belki yaþam Tanrý’nýn sözüyle
ipekböceði iken
insan eliyle
sýðda son buldu soluk
içinde, yol kesen bin eþkiya kurþununun
ýssýzlýðýna gömüldü kalan

melânkolik uyuþuk zaman
her yol çýkmaz
uzak
dilinin bulamadýðý söz

/bâkirliði çiðnenen barýþ talan/dý
acýyla yýkanan
sözün sedâsýnda sükût/

arkadan vuruldular kalleþçe
kalemden düþen sözdü mermi
ak kâðýttan topraða düþtü
karanýn isi lekeleyemedi
kalemin ucundan döküldü
açtý tomurcuk sözler
yazdýlar yazdýlar yazdýlar
ve yazýyorlar/ yazýyoruz…

/bitmiyor kanamasý
mevsim ayný, kapanmadý/

sonsuz toprakta yatan
güneþler doðmayacak
nasýl ölçülür, neyle tartýlýr ayrýlýklar?

yürekten dile düþemeyen
çoðalýp
günlerle eksildikçe insan
bakýþý, bir tül üzerinden olur hep

dallarýndan budadýkça zaman
tek göz, tek kol, tek ayaksýn
mâlûlsun
yine de
emekli olamazsýn acýdan
güz sürükler hoyratça seni

aklýndan alaþaðý etsen/ býraksan
býrakmaz ki yürek
acý, sana dolanan köklü bir sarmaþýk olur
sökemezsin bir türlü
göz pýnarýndan çalýp içer suyu
kuraksýn, kuraksýn hep…
dünyanda, yedi rengin yedisi de kayýp!

söz de bizim saz da bizim diyemiyorum artýk!
umudumun kolu kanadý kýrýk
acý yâdý esip dururken baþýmýzda
nereye dökülebilir ki
iç aðýsýndaki infilâk!...


Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: