Kýrmýzý gül
Ýçimde ona doðru bir hissin gittiðini düþünüyordum
Öyle utangaç bir tavýrdý ki üstümde
Kýrk yýl düþünsem böyle olamam dedim sonra
Aklýma al al olmuþ ki ilk halim gelirdi o vakit
Bakmaya doyamadýðým bir saflýktý karþýmdaki
Yürekli olmalýydým ve söylemeliydim
Belki farklýydýk ama çekingen olmamalýydýk
Tertemiz duygularýmý ona açmalýydým
Belki de beyazlýðýyla kabul ederdi beni
Beyaz gül
Sýrrým vardý ona söylediðim zamanýnda
Masumiyetime o kadar inanmýþtý ki
Bende kendime inanacaktým az kalsýn
Öyle ki temiz bir gönüldü benim ki
Saf içimle, suskunluðum kana bulanmýþtý
Susmak, beni boðuyordu bazen
Özgürce uçmak istiyordum gökyüzünde
Alçakgönüllülüðüm olmasa yanýmda
Ne çok korku birikirdi ona karþý içimde
Solan sarýlýkla hatýralarýna gizlerdi belki de beni
Sarý gül
Memnun kalýp kalmadýðýný bilmeden
Sonunu göremediðim ismine dair hikayeler
Okuyordum
Kýskanýyordum belki de adýný
Dokunamadan baþka satýrlara kayýyordu c/ismin
Belki de kývanç duyduðunuz zamanlarda
Ýnsanýn yüreðindeki dostluk eskiyordu
Öyle ki kalbim kýskanç olsa da dostuna
Aramalý belki de denizindeki mavi desteleri
Mavi gül
Haykýrýyordum caminin ezan seslerindeki yankýyla sana
Ýlahi okunuyordu uzaktan geceye
Ben düþünmekten mosmor oluyordum/ el aman
Ortada eþsiz bir sen kalýyordu geriye
Bir de unutursan beni/ kara bir duman
Tanrý bilir ya
Hüsraný bilmiyordum
Yalaný bilmiyordum
Yanlýþý bilmiyordum
Taptaze berraklýkla kendi rengimi denize veriyordum
Adýma þiirler yazýlan bir dehlizdeyken sonsuzluk
Mor gül
Ebedi düþünmelerim vardý rüyalarýmda
Acabalar, keþkeler, imkansýzlar
Aþkýn sýnýrý yoktu o annenin ayaðýndaki cennette
Duy ki
Dualarým çocuk aðlamasý kadar gerçek ve içtendi
Esaretin içinde beni kendine çeken lavanta rengi gibiydi
Öyle ki
Aþkýn beni benden alan yaný ebedi
Bende ancak buydu þiirin temeli
Lavanta rengi gül
Sihirli bir el dokuyordu kalbimin içini
Gizemli mabedinde kelepçeliydi artýk umutlarým
Ben kendi yalnýzlýðýma tutukluydum
Sen kendi renginde kayboluyordun
Ayýn ilk halinde yok oluyordun, tüm çiçekler gibi
...
Bir gece düþüyorduk pencerenizden içeri
O minicik kuþla beraber iyileþmeyi bekliyorduk
Ve saklý bir düþün pençesinde yanký buluyorduk
Elinizde kalan son sevgi taneleriyle...
28.08.11
(Ýlknur Karaca)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.