zehir zemberek günde
büyük adamlarýn adýmlarýný
arýndýrýyorum yaþantýmdan
ve üstelik vazgeçip sevdiðimden
yasaklara sýðamadýðým kalýplarda
ilk kez hüznü öpüyorum
yaralayýp bir nebze gençliðimi
karanlýklarla vuruþuyorum
birkaç damla gözyaþý kýrýntýsýyla
bu kaçýncý intihar geçiti zindanlarda
bilmiyorum
özgürlüðün kývrýlýþýna yürürken yüreðim
kavgalarýmda ölümü kusuyorum
güneþi ðöðsüme alýp
akþamlara heyecanla
koþuyorum
damarlarýmda köklerimin kaný
dolaþýyorum karýþarak benlerime
sevinçler olgunlaþýyor
Annemin yüzünde üzgünlüðüm
uzaklara ilerliyor tenimden
gün yeniden baþlýyor
büyük adamlarý düþürüp uykumdan
hayatýn yakasýna
þiirler yazýyorum
yeniden
evlerin çatýlarýnda kanatlar
gökyüzünü döke dursun
bir serçenin yüreðinden
güneþi içeyim