bir yoksul sofrasýnda baðdaþ kurup oturup
yedim kendimi. su kaldý orada, taze üzüm
sürgünler eðdi baþlarýný yere, en taze yeþiller
ekmek þiir ,katýk ben yedim kendimi
hep ölü yüzleriyle gelip geçtiler
penceremin önündeki duvardan
ekinler kurudu toprakta
yas biçtiler
çöktüler güneþin altýnda, solucan
solucan kurudular. zaman yaslarýný duymadan
geçti. ölü yüzleriyle geçtiler
cansýz bedenle.
aðýz aðýza konuþtular , duymadýlar
oluþmadý gülmek çizgisi
alýnlarýnda oyuk bir acý
ayný yöne doðrulttular silahlarýný, o bitmiþliði
yedim kendimi , bir insan sofrasýna baðdaþ kurup
kaç ýrmak akacak yerde, saf
saf insanýn böðründeki þiir nerde
yaþama tuz ekilir
ellerinde boþ torbalarla geçtiler
beþ bardak koyu çay , iki sigara
bir masada sýcalýðýný duymayan on el
kaldýrýldý boþ bardaklar
9 5 2005
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.