Yoksun iþte, yine yoksun,
Bak, saat sabahýn üçü olmuþ,
Ve ben yoklar kervanýnýn tek yolcusu.
Beynim yokla dolmuþ, kalbim yokla yoldaþ olmuþ...
Biliyorum, belki de hiç olmayacaksýn,
Ben
Tek baþýma,
Bu uzun yolculuða devam edeceðim.
Sen, mutluluk adýna
Rol yapacak,
Gülücükler saçacaksýn.
Ben, yokluðu yaþayacaðým.
Iþýk gözlerinin ýþýðýnda
Gözlerim kamaþacak,
Karanlýklara dalacaðým...
Tevfik ALBAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.