gök,
mavi hüzünlerin üstüne
topluyordu kýyý kentlerin masum þarkýlarýný
naralara birikirken yoksulluðu
kör vakitlerin
taçlandýrmaya hazýr kelimeler yorgunu ,
hücre düþlerini
son akýl damlasýný
içtikçe tanýsýzlýðýn ses uvertürü
öyle bir andýr ki
burkulan çýðlýk
öper bakýþlarý
ne kadar masum
oturaklý hengameye fasýla verip
dilimizden düþen o iyotlu kelimeler
suçlu kim
ya davacý
anlar bir buluþma oluþu
ifadenin o konuþkan donukluðu
kýrýlgan
düþümden düþürmeden seni
yokluðun notasýyla
dönüp duruyorsun kýyý kentlerinde ,limansýz
sonrakilersiz
bir göçmen mavidir
adakmýþ gibi
gök örtüleri
......