Bunaldýðýnda kanatlansan bana doðru, süzülüp gelsen,
Bakýþýversek inceden, gülümsesen, gülüversen, gülsen.
Ne gam kalýrdý yüreklerimizde, ne de umutsuzluk gözlerimizde,
Ve saflýðýnda sevginin, kirlenmemiþ, dostça elini elime versen...
Hem, söz, bir daha "kara"dan bahsetmeyeceðim, geldiðinde,
Kara güneþ gözlüm olma, bundan sonra IÞIK GÖZLÜM oluver,
Bakýþlarýnla aydýnlansýn her yer ve paslanmýþ gönüllerimiz;
Yine saflýðýnda sevginin, kirlenmemiþ, dostça gönlüme giriver...
Tevfik ALBAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.