Sekerek süzüldü bir ürkek ceylan Güzel gözleriyle Baktý da baktý Özünden özüme Sanki nur aktý! Dedim ki: " Korkma gel Yaklaþ bir hele Sözümü yabana atmayýp dinle! Bilesin Bu hayat ormanýnda ben Can almam Canýný verenlerdenim!
Ellerimin paký sudan sabundan Tuna’ nýn köpüðü karýþýk, ondan..." Süzüldü gözleri ansýzýn, birden Anladým ki gizli tele dokundum!
Kapýldým telaþa Ýnce bir sýzý Sarýnca içimi, sordum Arzusu neyedir Nicedir; desin Korkmasýn! O da ne! Gözüm mü Ben mi yanýlan? Ceylan deðildi bu karþýmda duran Bükülmüþ boynuyla Bana haykýran... Fikrinin gülünü derenlerdenim!
"Ben insanoðluyum, deðilim meta Meczubun, nadânýn yoludur sapa Özüme ihanet hâþâ ve kat’ a! " Deyince, sanki bir sele dokundum!
Refika Doðan-Antalya 2011 Sosyal Medyada Paylaşın:
RefikaDoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.