gidiþin son yapraðýnda bir defterin
görünmez yazýlarda görünmez sözde
insanlar boyunu görmeden yürüyor
düþüþ yönünde hayatýn
düþünmeden edemiyorum
yerçekiminden mi yerde ayaklarým
baþým yýldýzlarda bir yerde
gülümsemeli diyorum, gölgelerde
insanýný yaratamamýþ
baþlarý baþtan düþük,gözleri
yerden kalkamamýþ
sesler yutuyor sesleri
zor geliyor sevdiðim sýra sana
kar etmiyor uykusuz kalman
özlem dolu mektuplar yazman
tek düþüncem deðilsin
gecenin ileri bir saatinde
çay demlemiyorum
gidiþin, son yapraðýnda bir defterin
þiir neki ,söz ne, sen.
insanlar boþ yere öldürülüyor
hayat yalnýz gövde gösterisi
insan deðil ölen ,insanlýk
topraða nasýl tutunur
uçurum kýyýsýndaki çiçek
tohum nasýl deler taþý
sen nasýl gelirsin
bütün yollarý tutulmuþ
sevgilerin
17 10 2001
,
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.